ताहरी अजबशी योगनी मुद्रा रे, लागे मुने मीठी रे,
अे तो टाले मोहनी निद्रा रे, प्रत्यक्ष दीठी रे.
लोकोत्तरशी जोगनी मुद्रा,
निरुपम आसन सोहे;
सरस रचित शुक्लध्याननी धारे,
सुरनरना मन मोहे रे. लागे ०१
त्रिगडे रतन सिंहासन बेसी,
चिहुं दिशे चामर ढलावे;
अरिहंत पद प्रभुतानो भोगी,
तो पण जोगी कहावे रे. लागे० २
अमृत झरणी मीठी तुज वाणी,
जेम आषाढो गाजे;
कान मारग थई हियडे पेसी,
संदेह मनना भांजे रे. लागे० ३
कोडिगमे ऊभा दरबारे,
जय मंगल सुर बोले;
त्रण भुवननी रिद्धि तुज आगे,
दीसे इम तृण तोले रे. लागे०४
भेद लहुं नहि जोग जुगतिनो,
सुविधि जिणंद बतावो;
प्रेमशुं ‘कान्ति’ कहे करी करुणा,
मुज मनमंदिर आवो रे. लागे०५
